Tijdens zo'n cursus ben je deelnemer in een relatief kleine groep mensen.Je moet dan denken aan een persoon of 5-6.
De onderwerpen die worden behandeld zijn soms vrij intiem waarbij redelijk tot de kern van een bepaald probleem wordt gegaan.
Hierbij zie je dat het masker van de zekere mens afvalt en de werkelijke persoon zichtbaar wordt.
Er is blijkbaar flink wat verborgen leed onder de mensen die we met zijn allen ver weg stoppen.
Je hoort er niet over te praten schijnbaar."ik ben de enige die dag heeft want van anderen hoor je het nooit"" zij is altijd zo zeker en heeft nooit moeilijkheden, het probleem ligt bij mij"" ik ga veel werken zodat we alles kunnen doen wat we willen (en geen tijd hebben om na te denken over problemen) "
Herken je ze ?
Als we nu gewoon allemaal ons zelf zouden kunnen zijn en er over zouden praten als er iets was zou de wereld er een stuk eenvoudigere en dus mooier uitzien.
Er zou geen opgekropte emotie zijn wat leidt tot allerlei verschrikkelijke ziektes.
Iedereen zou zichzelf zijn en zichzelf accepteren.Wetende dat je niet alleen bent die soms lijdt.
Lijden is niet slecht, het hoort bij het leven net zoals plezier en geluk bij het leven hoort.
Het slecht omgaan met lijden maakt het lijden pas echt erg.
Zijn er dingen op je pad die vervelend zijn , probeer ze dan te zien als punten om iets van te leren. Zonder dalen zijn er ook geen bergen.
Zonder lijden is er ook geen geluk. Het is er wellicht wel maar we herkennen het niet meer.
Vergeet het gezegde niet :
" een mens lijdt het meest van het lijden dat men vreest "
Geniet van je leven !
Chris